İki siyasət, bir münasibət

Krallıq Amerikanın mövqeyi ilə razılaşan, Fələstin xalqı ilə həmrəylik nümayiş etdirən, sionist faşizmə və onun əsas dəstəkçisi Amerikaya qarşı çıxan istənilən rəsmi ərəb hərəkatını əngəlləmək və ya sulandırmaq siyasətini davam etdirib”.

Əl-Əxbar yazıçısı Sadullah MezraaniSəudiyyə Ərəbistanının xüsusilə Fələstin məsələsində ikili siyasət yürütdüyünü vurğulayır; ictimaiyyətə bəyan etdiyi mövqelər pərdəarxası həyata keçirdiyi real və ziddiyyətli hərəkətlərə tamamilə ziddir.Ər-Riyad bir tərəfdən atəşkəs və Fələstin dövləti yaratmağa çağırsa da, İsrail və ABŞ-a hər hansı təzyiqin qarşısını alaraq faktiki əməkdaşlıq edir. Bu ikili siyasətin təzahürü olaraq, Yəmən və Suriyadakı rollarına görə Müqavimətdən “intiqam” almaqla, ölkənin maraqlarına zidd olaraq Livanda da təhlükəli rol alır.

Nəzarətsiz siyasi fəaliyyətdə iki ziddiyyətli və ya ziddiyyətli siyasətin olması adi haldır: bəzən bu və ya digər mərhələdə, bəzən də bu və ya digər məsələdə.

Halbuki, biri bəyan edilmiş, digəri isə onun tam əksi olan iki siyasətə malik olmaq, praktikada faktiki siyasətə malik olmaq, bəlkə də, Səudiyyə Ərəbistanı Krallığının ən çox mənimsədiyi və arxalandığı üsuldur.

Bu, Fələstin xalqına, onların davasına və hüquqlarına qarşı müharibə zamanı və xüsusən də 7 oktyabr 2023-cü il tarixində (yəni təxminən iyirmi ay əvvəl) Əl-Əqsa tufanı əməliyyatından bu günə qədər ən bariz şəkildə özünü büruzə verdi.

Krallığın administrasiyası bəzi Körfəz ölkələri ilə qəsb edən sionist varlıq arasında İbrahim razılaşmalarının təbliği və “xeyir-bərəkət” mərhələsindən bu müqavilələrin özündə rəsmi və açıq şəkildə iştirak etmək mərhələsinə keçmək üzrə idi.

Bu vəziyyət 21 sentyabr 2023-cü ildə Amerikanın Fox News kanalı vasitəsilə Səudiyyə Ərəbistanının vəliəhd şahzadəsi Məhəmməd bin Salman tərəfindən həm səsli, həm də vizual olaraq geniş şəkildə elan edildi .

Bu bəyannaməni üç həftə keçməmiş Əl-Əqsa tufanı əməliyyatı ilə əlaqələndirmək çətin olmadı. Səudiyyə Ərəbistanının İslam dünyasında dini mövqeyi unikaldır.

Bundan əlavə, Krallığın dünyanın ən böyük enerji ixracatçısı olmaqla Körfəz regionunda böyük nüfuzu var və onu bütün Yaxın Şərq regionunda və bəzən hətta beynəlxalq səviyyədə hadisələrin, münasibətlərin və balansların gedişatında təsirli bir aktyora çevirir.

Bu, təbii ki, Fələstinə də aiddir. Səudiyyə administrasiyası bu addımı ilə 2002-ci il Beyrut Zirvə Toplantısının qərarlarından kənara çıxdı və o zaman Səudiyyə Ərəbistanının vəliəhdi və zirvə təmsilçisi Şahzadə Abdullahın (sonradan kral oldu) təşəbbüsünü təsdiqlədi.

Qəbul edilən təşəbbüsün əsasını 1967-ci il sərhədlərində paytaxtı Şərqi Qüds olmaqla Fələstin dövlətinin yaradılması müqabilində İsraillə hərtərəfli ərəb normallaşması təşkil edirdi.

Əslində Səudiyyənin təklif etdiyi sammit təşəbbüsü qəsb və sürgünə əsaslanan və təcavüz və genişlənmə ilə davam edən sionist layihəsi ilə sülh və hərtərəfli normallaşma üçün birtərəfli istəyin ifadəsi idi.

Oslo razılaşmalarında olan bütün balanssızlıqlara və güzəştlərə baxmayaraq, işğalçı düşmən bu müqavilələrin sərhədləri daxilində belə Fələstin dövlətinin qurulmasının qarşısını almaq üçün həmişə səksən il mübarizə aparıb.

Buna görə də Səudiyyə Ərəbistanının yeni bəyannaməsi Beyrut Zirvə toplantısının qərarlarının açıq və təsirli şəkildə rədd edildiyini və heç bir qarşılıq gözləmədən düşmənlə normallaşma mərhələsinə keçdiklərini və vəhşilik və təcavüzlərini mükafatlandırdıqlarını açıq-aşkar elan etdi.

Əqsa tufanı əməliyyatı Səudiyyə rəhbərliyini təəccübləndirib. Dərhal ikili siyasət həyata keçirdi: biri, münaqişənin dayandırılması və Fələstin dövlətinin yaradılması siyasəti; digəri, xüsusilə İsrail və Vaşinqtona təzyiq imkanlarını əngəlləməklə faktiki əməkdaşlıq siyasəti.

Bu təzyiq atəşkəs və məhbus mübadiləsi ilə başlayan, etibarlı Fələstin dövlətinin yaradılması prosesinin dəstəklənməsi və qayıdış hüququ ilə bağlı beynəlxalq qətnamənin həyata keçirilməsi ilə siyasi həll yolunun qəbuluna səbəb ola bilərdi.

Bunun əvəzinə Səudiyyə Ərəbistanının rəsmi narahatlığı vəliəhd şahzadənin “liderlik rolunu” vurğulamağa yönəldi. Ər-Riyadın gedişatına və nəticələrinə tamamilə nəzarət etdiyi ərəb və islam sammitlərinin qərarları vasitəçi və demək olar ki, komediya xarakteri alıb, həll yolları və kompromis axtarışında “qərar qəbul edən ölkələrə” yönəldi.

Krallıq, Vaşinqtonun həm İsrail təcavüzünün davam etdirilməsi üçün yeganə qərar verən tərəf olduğunu, həm də fələstinlilərə bəzi hüquqlarını bərpa etməyə imkan verəcək siyasi nəticəyə nail olmaq cəhdinin yeganə ünvançısı olduğunu bildiyi kimi davrandı.

Səudiyyə rəhbərliyi sammitə düşmənlə normallaşma razılaşmalarını və müqavilələri dondurmaq və ya daha əhəmiyyətli təhlükə yaratmaq üçün ümumi qərar qəbul etməyə istiqamətləndirə bilərdi.

Lakin Krallığın Amerikanın mövqeyi ilə razılaşan, Fələstin xalqı ilə həmrəy olan, sionist faşizmə və onun əsas dəstəkçisi olan Amerikaya qarşı çıxan hər hansı rəsmi ərəb hərəkatını əngəlləmək və ya sulandırmaq siyasətini davam etdirdiyi üçün bunların heç biri baş vermədi.

Qəzzada müqavimətin möhkəmliyi və onun tərəfdarlarının köməyi qarşısında sionist vəhşiliyi soyqırım müharibəsi səviyyəsinə yüksəlib. Vaşinqton yorulmadan sionist vəhşiliyini bütün zamanlar boyu təmin edib, qanuniləşdirib və qoruyub.

Ər-Riyad isə Donald Trampın (Əsrin sövdələşməsi layihəsinin sahibi) yeni müddətə Amerika prezidenti seçilməsini qəribə şəkildə qeyd etməkdən çəkinmədi.

O, ağlasığmaz məbləğdə siyasi, hərbi və maliyyə sazişləri imzalamaqla Əbu-Dabi və Qətərlə münasibətlərini möhkəmləndirməyə tələsdi. Bütün bu danışıqlar masalarında Qəzzada yaşanan faciəli vəziyyət diqqətdən kənarda qaldı.

Düşmənin öldürülməsi, məhv edilməsi və aclıqdan ölməsinə baxmayaraq, bu rüsvayçı vəziyyət hələ də davam edir ki, hətta onun ən yaxın müttəfiqlərindən bəziləri belə onun misli görünməmiş vəhşi üsullarından, siyasi və ictimai münasibətlərə mənfi təsirindən narahat olurlar.

Livanda Ər-Riyad qaydanı pozmayan bir istisna tətbiq edir. Müqavimət, Livan və İsrail düşməni arasında “düşmənçiliklərə son qoymaq” haqqında “Bayden razılaşması”ndan bəri Ər-Riyad qollarını çırmalayıb, “kin” və ehtiyatlılığı bir kənara qoyub, düşmənin tələblərini həyata keçirmək üçün amansız səy və təşəbbüs göstərib.

Bununla belə, düşmən Livana qarşı altmış günlük hərtərəfli müharibədə hədəfə aldığı bölgələri genişləndirərək, yaymaqla, qətlə yetirməklə və məhv etməklə birtərəfli müharibə aparır.

Ər-Riyad Vaşinqtonla birlikdə təzyiq, qəyyumluq və şantaj dueti yaradıb: “Sifariş bizimdir! Birincisi, silahlar, məsələn, geri çəkilmə müqabilində silahlar deyil!”

Silahlar təhvil verilməmiş heç bir tərəf tərəfindən yenidənqurma və yardım göstərilə bilməz!” LBC kimi “quruluş” kanalları bunu hər axşam bizə xatırladır.

Bu, təəccüblü deyil, çünki “Xeyr Krallığı” üstünlük təşkil edir. O, əvvəllər keçmiş baş nazir Saad Həriri və onun siyasi hərəkatına təsirini görünməmiş bir müvəffəqiyyətlə uğurla həyata keçirmişdi.

Üstəlik, bu, Krallığın bütün əvvəlki mərhələlərdə de-fakto (elan edilməmiş) siyasətinin genişləndirilməsidir. Amma məsələnin başqa tərəfi də var: Krallığın idarəsi başqalarına inkar etdiyi şeylərə öz hüquqlarını verir.

Krallıq Yəməndəki özünün dəstəklədiyi müxaliflərə qarşı Ənsarullahla siyasi və logistik həmrəylik nümayiş etdirən Müqavimətə qarşı qisas əməliyyatı həyata keçirir.

Bundan əlavə, Suriyada Hizbullahın birbaşa olaraq prezident Bəşər Əsəd hökumətini öz rəqiblərinə, Vaşinqtonun başçılıq etdiyi bir qrup dövlət, təşkilat və dünyanın müxtəlif ölkələrindən (Səudiyyə Ərəbistanı da daxil olmaqla) ayrı-ayrı şəxslərə qarşı dəstəklədiyi başqa bir qisas da var.

Məqsədləri Suriyada terror liderini hakimiyyətə gətirmək idi! Ər-Riyadın xeyir-duasına, Trampın və Vaşinqtondakı “hakimiyyətlərin” razılığına sahib olan, uşaqları, qadınları, qocaları ölüm, aclıq və xəstəliklə üzləşən Qəzza xalqı deyil, onların məhsulu olan bu prezidentdir!

Ər-Riyad indi bütün Livana və bütün Livan xalqına qarşı təcavüzkar planı dəstəkləməklə mənfi və təhlükəli rol oynayır. Qardaşlıq belə olmaz, “liderlik” belə olmaz!

Tərcümə: YDH